"Niet wegwaaien hé!" Dat was de boodschap die ik meekreeg van de meeste supporters. De "kidsrun" was al afgelast gezien de windkracht 8, zij zouden immers "gevlogen" hebben! Onze wedstrijd ging gewoon door, al werd het startuur met een half uurtje verlaat owv de wind en de zee die nog te ver kwam. We arriveerden in het hotel zaterdag rond een uur of vijf en het werd een rustige avond, niettemin dat het woord "wind" me al de oren uitkwam. Leuke babbels ook, onder andere met de Nederlandse atletes Kim Dillen en Miranda Boonstra. 's Morgens bij het ontbijt sloegen de gesprekken weer richting "wind". Het had ook goed geregend. Stevig ontbijten om de wind te trotseren dan maar. Moeilijkheden dan voor de kledijkeuze... hoeveel laagjes, korte of lange mouwen, kuitbroek of shortje, muts of niet? Wat dat betreft denk ik dat ik de juiste keuze maakte want eigenlijk viel de temperatuur best mee, maar mijn handschoenen had ik toch wel nodig. Zoals altijd stond manager Jan paraat om de laatste kledij aan de start bij zich te nemen. We waren er klaar voor!
Het begin van de wedstrijd werd goed verteerd en ik hing achteraan in het kopgroepje. Nu ja, ik wist wel dat die Keniaantjes te snel zouden zijn alsook een Miranda, Kim en Andrea Deelstra. Daarom besloot ik toen Marije te Raa en Stefanie Bouma een gaatje lieten met de kopgroep hen te volgen. We liepen met z'n drieën de derde kilometer en vervolgens het strand op (zie foto hierboven). Na de vierde kilometer ging Marije ietsje sneller en ik bleef samen met Stefanie. Op het strand was er een serieuze wind komende van de zee en soms was het even waggelen. Nadat Marije weg was deed ik het grootste deel van het kopwerk (dikke 6km) op het strand, waarna we de duinen inkwamen. Daar moest Stefanie lossen en kwam ik alleen te lopen, toen nog niet wetende dat het eigenlijk een éénzame tocht ging worden tot aan de finish. Daarenboven hadden we op sommige stukken de wind pal op de kop. Dat was sterven. Voor mij zag ik geen vrouw meer, achter mij ook niet. En toen kwamen de mannen die na ons gestart waren. Natuurlijk werden wij als top 15 vrouwen enkel ingehaald door de mannelijke toppers, waardoor volgen met hen geen optie was. Ok dacht ik, laten we gewoon een goed tempo trachten aan te houden en mentaal sterk te blijven. Moeilijk was het wel, zo redelijk "doelloos" lopen. De laatste 3 kilometers beloofden nog echt pittig te worden op de "Bloedweg", niet voor niets zo genoemd. Klimmen met de wind volle bak tegen, het gevoel hebben dat je volledig stilstaat, maar we waren er bijna. Gelukkig stonden er op de meeste plaatsen een heleboel supporters en de aanmoedigen waren massaal, ook al kenden ze je niet. Leuk toch! Tegen de wind moest je soms echt naar de grond kijken ter bescherming, niet normaal (zie foto onder).
Na ongeveer een halve wedstrijd geen dame gezien te hebben, zag ik ongeveer op kilometer 19,5 in de verte Hanna Vandenbussche lopen. Eindelijk een doel. Het lukte om haar nog voorbij te gaan en zo kon ik toch als eerste Belgische dame finishen. De tijd (dikke 1u20) was bijzaak en uiteindelijk was ik redelijk tevreden met mijn plaats 14, waarbij de eerste 5 plaatsen bezet werden door Kenia en Ethiopië. Knap 6e werd Andrea Deelstra, die zelfs nog een Keniaanse en Marokkaanse achter haar liet. Degenen van de Nederlandse meisjes die voor me eindigden, had ik ook voor me verwacht op basis van de startlijst. Van degenen achter me had ik toch een paar voor me gevreesd. Kortom, zware wedstrijd alleen in extreme omstandigheden goed kunnen afronden. Uit hartslaganalyse achteraf bleek dat ik niet zo hoog was gegaan, misschien owv de wind of het alleen lopen? Besluit is dus qua tijd/tempo deze wedstrijd niet veel zegt, niettemin dat het zeer goede trainingsprikkel was! Hier worden we sterker van!
Na kort en gezellig uit te lopen met Anouk Claessens, nam ik een warm badje in de hotelkamer. Zalig! Achteraf kregen we nog een lunch geserveerd en volgde de prijsuitreiking. De lange trip terug naar Hasselt verliep ondanks de files nog snel mits goeie babbels met Stefan Van den Broeck (weeral 1e master!!!) en Erik Caluwaerts. Het was weer een onvergetelijk weekendje! Mijn eerstvolgende wedstrijd wordt de 10km op de weg in Schoorl, eveneens Nederlands kampioenschap. Nu even recupereren en dan paar weken stevig doortrainen!
Na kort en gezellig uit te lopen met Anouk Claessens, nam ik een warm badje in de hotelkamer. Zalig! Achteraf kregen we nog een lunch geserveerd en volgde de prijsuitreiking. De lange trip terug naar Hasselt verliep ondanks de files nog snel mits goeie babbels met Stefan Van den Broeck (weeral 1e master!!!) en Erik Caluwaerts. Het was weer een onvergetelijk weekendje! Mijn eerstvolgende wedstrijd wordt de 10km op de weg in Schoorl, eveneens Nederlands kampioenschap. Nu even recupereren en dan paar weken stevig doortrainen!