Vermits ik gisteren nog niet goed wist wat te schrijven, heb ik tot vandaag gewacht om dit verslagje te maken. Tijdens mijn nuchter losloopje en het saaie éénzame aquajoggen op deze sombere dag, schreef ik reeds dit tekstje in mijn hoofd. Mijn promotor onder wie ik mijn doctoraat gemaakt heb bedacht zo de discussie van wetenschappelijke artikels tijdens lange fietstochten vertelde hij me ooit. Ik moet zeggen dat dit een behoorlijk goede en tijdbesparende strategie is. Ok, genoeg van dat, "to the point now"! |
Deze week verliepen de trainingen fantastisch. Ik voel me terug in vorm komen na de rustperiode volgend op mijn lang zomerseizoen. We zijn nochtans nog altijd terug aan het opbouwen, maar dit geeft toch al weer een goed mentaal gevoel. Mijn trainer Luk was op basis van de laatste trainingen er ook van overtuigd dat ik hier in Roeselare een sterke wedstrijd zou lopen. Voor de cross van start ging zag ik nog enkele meisjes die ik in veldlopen nog nooit geklopt had zoals bv. Katrijn Vande Riviere en Evy Pieters, die echter niet vooraf op de startlijst stonden. Dus dit bracht nog wat doelen mee die ik wou bereiken naast hetgeen wat ik in mijn voorbeschouwing al aanhaalde, Kim Bosmans eens verslaan dit winterseizoen. Dit was natuurlijk niet specifiek op haar bedoeld, wetende dat ik ook een heleboel andere namen had genoemd. Nu ja, sommige mensen kun je niet goed inschatten en het is jammer dat er achteraf (van de tegenstanderskant) mentaal op je wordt ingespeeld wanneer je dit dan werkelijk realiseert. Ik ga hier verder niet over uitwijken...
Na een gebibber aan de start omdat we weer zo lang moesten wachten omwille van media-redenen en gelukkig ook wat gelach met Veerle Dejaegere haar grappige opmerkingen hieromtrent, was de beginspurt iets minder snel dan gewoonlijk. Vervolgens deden we eerst 500m een "zondagsnamiddagwandeling" door het bosje waarna Veerle dan plots het tempo sterk opdreef. Mijn matig tot zwakke start kon ik dus de eerste halve kilometer goed maken om me te nestelen tussen meisjes van mijn kaliber. Vermits er een strakke wind stond en enkele meters voor me Sofie
Gallein liep (toch wel 1m80 of meer groot) nam ik de tactische beslissing om me mooi achter haar te verschuilen. Het tempo was iets te traag, maar ik wilde mijn krachten wat sparen en tenslotte liep ik op dat moment in een mooi groepje. Iets later schoof Kim Bosmans knap naar voren en stak ons voorbij. Sofie kon niet aanpikken en toen moest ik kiezen. Mijn keuze was daarentegen snel gemaakt en ik snelde naar Kim. Daarna was het tussen Kim en mij voortdurend een haasje-over spelletje. Met het ingaan van de laatse ronde (parcours was 6,25 km lang) wist ik dat het de moment was om iets te ondernemen. Wie niet waagt, niet wint... Kim haperde altijd op het afdalen van het kleine heuveltje dus daar lag mijn kans. Ik snelde het bergje af en nam een aantal meters voorsprong op haar. Niettemin kwam ze terug in mijn spoor en bleef ze sterk aanklampen. Op de voetbalvelden plaatste ik nomaals een versnelling en maakte ik opnieuw een klein gaatje. Daarna kon Kim nooit meer de kleine achterstand goed maken en ik bleef deze snelheid aanhouden. Als ik het eerder beseft had dan zou ik al vlugger mijn tempo verhoogd hebben, want juist voor de finish zag ik Rosemary Kithusi naderen (ze ging voor de EK-selectie) die uiteindelijk slechts 3 seconden voor me over de meet kwam. Was de wedstrijd een 100-tal meter langer geweest dan had ik haar
nog kunnen voorbijsteken. Kim finishte 4 seconden na mij. Ik was enorm tevreden van mijn wedstijd en eigenlijk had ik zelfs nog wat overschot volgens mijn gevoel op het ogenblik dat ik aankwam. Onmiddellijk na de wedstrijd kwam de journalist (Frank Van Roost) op me af om te zeggen dat het me gelukt was, Kim kloppen. Ja ja, lachte ik opgelucht. En bovendien finishte ik met een ruime voorsprong op Gamachu Tulu Ferahiwat, Evy Pieters, Sofie Gallein, Hanna Vandenbussche,... allemaal atletes die ik voor de eerste maal voor was. En weer verkleint de achterstand op de meeste meisjes voor me. Mijn maatje van in Kenia, Almenesh Belete, werd na een mooie solo eerste! Echt sterk en zij is alvast zeker van een EK-ticket! Mijn dag kon niet meer stuk! Op naar het volgende!!!
Na een gebibber aan de start omdat we weer zo lang moesten wachten omwille van media-redenen en gelukkig ook wat gelach met Veerle Dejaegere haar grappige opmerkingen hieromtrent, was de beginspurt iets minder snel dan gewoonlijk. Vervolgens deden we eerst 500m een "zondagsnamiddagwandeling" door het bosje waarna Veerle dan plots het tempo sterk opdreef. Mijn matig tot zwakke start kon ik dus de eerste halve kilometer goed maken om me te nestelen tussen meisjes van mijn kaliber. Vermits er een strakke wind stond en enkele meters voor me Sofie
Gallein liep (toch wel 1m80 of meer groot) nam ik de tactische beslissing om me mooi achter haar te verschuilen. Het tempo was iets te traag, maar ik wilde mijn krachten wat sparen en tenslotte liep ik op dat moment in een mooi groepje. Iets later schoof Kim Bosmans knap naar voren en stak ons voorbij. Sofie kon niet aanpikken en toen moest ik kiezen. Mijn keuze was daarentegen snel gemaakt en ik snelde naar Kim. Daarna was het tussen Kim en mij voortdurend een haasje-over spelletje. Met het ingaan van de laatse ronde (parcours was 6,25 km lang) wist ik dat het de moment was om iets te ondernemen. Wie niet waagt, niet wint... Kim haperde altijd op het afdalen van het kleine heuveltje dus daar lag mijn kans. Ik snelde het bergje af en nam een aantal meters voorsprong op haar. Niettemin kwam ze terug in mijn spoor en bleef ze sterk aanklampen. Op de voetbalvelden plaatste ik nomaals een versnelling en maakte ik opnieuw een klein gaatje. Daarna kon Kim nooit meer de kleine achterstand goed maken en ik bleef deze snelheid aanhouden. Als ik het eerder beseft had dan zou ik al vlugger mijn tempo verhoogd hebben, want juist voor de finish zag ik Rosemary Kithusi naderen (ze ging voor de EK-selectie) die uiteindelijk slechts 3 seconden voor me over de meet kwam. Was de wedstrijd een 100-tal meter langer geweest dan had ik haar
nog kunnen voorbijsteken. Kim finishte 4 seconden na mij. Ik was enorm tevreden van mijn wedstijd en eigenlijk had ik zelfs nog wat overschot volgens mijn gevoel op het ogenblik dat ik aankwam. Onmiddellijk na de wedstrijd kwam de journalist (Frank Van Roost) op me af om te zeggen dat het me gelukt was, Kim kloppen. Ja ja, lachte ik opgelucht. En bovendien finishte ik met een ruime voorsprong op Gamachu Tulu Ferahiwat, Evy Pieters, Sofie Gallein, Hanna Vandenbussche,... allemaal atletes die ik voor de eerste maal voor was. En weer verkleint de achterstand op de meeste meisjes voor me. Mijn maatje van in Kenia, Almenesh Belete, werd na een mooie solo eerste! Echt sterk en zij is alvast zeker van een EK-ticket! Mijn dag kon niet meer stuk! Op naar het volgende!!!