Lange crossen, daarvoor moeten we in Nederland zijn. En misschien was dit ook wel het zwaartse parcours dat ik ooit gelopen heb. Al waren het zeker en vast niet de meest optimale voorbereidingsdagen (familiale omstandigheden), ik wou toch het beste van mezelf geven om mama wat op te vrolijken in deze moeilijkere dagen. De stresstoestanden zullen nu wel minderen en het komt allemaal in orde. Geduld... een woord dat hier de laatste tijd meer en meer op de voorgrond duikt.
Samen met trainer Luk trok ik naar Kerkrade. De omloop bevond zich naast een mooie oude abdij. Tijdens de opwarming zag ik al dat het parcours ontzettend zwaar was met steile stukken bergop en kleine zandstrookjes. Daarenboven was de afstand 7,4 km en dus langer dan iedere vrouwencross in België. Het zou bijgevolg moeilijk worden om een juist tempo te vinden. Aan de start toch wel wat bekende gezichten zoals landgenootjes Veerle Dejaegere en Hanna Vandenbussche, maar ook onder andere Ursula Gatzweiler, de Duitse atlete die regelmatig een Crosscup wedstrijd meepikt en dit seizoen 5e werd in Mol op slechts 6 sec van Dejaegere. Natuurlijk waren ook weer de sterkere Hollandse meisjes van de partij. De winnares kwam uit Kenia en bleek voor iedereen een maatje te sterk. De eerste twee kleine ronden liepen we nog met z'n allen samen, doch bij het ingaan van de eerste grote ronde vielen er al snel gaatjes. Ik liep toen zo rond de 10e plaats. Niettemin voelde ik na de eerste hellingen dat ik dichter kwam op een andere Keniaanse, Masila Ndunge (net voor me in Soest en 30" voor me in Brussel) alsook op Hanna. In de tweede grote ronde kon ik ze beide voorbijgaan en naar het schijnt is de Keniaanse uitgestapt.
Samen met trainer Luk trok ik naar Kerkrade. De omloop bevond zich naast een mooie oude abdij. Tijdens de opwarming zag ik al dat het parcours ontzettend zwaar was met steile stukken bergop en kleine zandstrookjes. Daarenboven was de afstand 7,4 km en dus langer dan iedere vrouwencross in België. Het zou bijgevolg moeilijk worden om een juist tempo te vinden. Aan de start toch wel wat bekende gezichten zoals landgenootjes Veerle Dejaegere en Hanna Vandenbussche, maar ook onder andere Ursula Gatzweiler, de Duitse atlete die regelmatig een Crosscup wedstrijd meepikt en dit seizoen 5e werd in Mol op slechts 6 sec van Dejaegere. Natuurlijk waren ook weer de sterkere Hollandse meisjes van de partij. De winnares kwam uit Kenia en bleek voor iedereen een maatje te sterk. De eerste twee kleine ronden liepen we nog met z'n allen samen, doch bij het ingaan van de eerste grote ronde vielen er al snel gaatjes. Ik liep toen zo rond de 10e plaats. Niettemin voelde ik na de eerste hellingen dat ik dichter kwam op een andere Keniaanse, Masila Ndunge (net voor me in Soest en 30" voor me in Brussel) alsook op Hanna. In de tweede grote ronde kon ik ze beide voorbijgaan en naar het schijnt is de Keniaanse uitgestapt.
Met nog één grote ronde te gaan liep ik voor de 8e plaats. De benen begonnen wel wat tegen te spruttelen. Op een welbepaald bergje in mul zand stond ik werkelijk stil! Ik ben blij dat Veerle Dejaegere na de wedstrijd vertelde dat ze dit ook had, of toch dat gevoel had ;-) Jammer genoeg moest ik in de laatste 400m nog een plaatsje prijsgeven aan een Nederlandse atlete en eindigde ik zo op een 9e plaats. Een 20-tal sec na mij finishte Hanna met eveneens een plaats in de top 10. Veerle werd knap 3e achter Ruth van der Meijden, die ontzettend sterk bezig is. De Keniaanse Nyambura won vlotjes. Na de wedstrijd volgde er nog een leuk interview van ons als drie Belgische atleten in deze Nederlandse cross, te bekijken op de website van Losse Veter. Vervolgens gingen Veerle, Hanna en ik samen nog wat loslopen en ook de Duitse Ursula kwam ons vergezellen. Het was nog leuk, net zoals de wedstrijd zelf ondanks het doodzware parcours :-) Ik heb er weer van genoten! Volgend weekend staat de Crosscup in Hannuit op het programma. Nu eerst wat recupereren, een beetje duurlopen en een enkele kwaliteitstraining afwerken. En hopelijk is mijn trouwe supporter snel terug erbij...